Wieści z Krainy¶

nerthus-banner

Informacje o bieżących zmianach w świecie gry. Wszystkie zawarte tu informacje należy uznać za wiedzę powszechną In-Game. Wszelkie konieczne zmiany należy zgłaszać Radzie.

Margonem¶

Na przestrzeni ostatnich lat na terenie całej krainy zachodzą dziwne migracje potworów i dzikich ludów. Społeczności akademickie Thuzal i Nithal zachodzą w głowę o co z tym chodzi.
Obwoływacze sprzedają kolejne wydanie Nocnego Gońca!
Dziwne rzeczy dzieją się ostatnio na południu krainy. W rzadko uczęszczanych ostępach pomiędzy Thuzal, Mythar i Werbin, następuje dziwne poruszenie. Nieliczni podróżnicy, którzy tamtędy przejeżdżają, donoszą o głosach niosących się daleko na zachód od Lasu Dziwów oraz niecodziennie wyglądających roślinach, widocznych z drogi na wschód od Liściastych Rozstajów.
Natura w krainie staje się wroga. Wielu druidów przeżywa kryzys wiary i wątpi w cel swojego powołania.
W krainie od lutego 1336 roku istnieje sojusz polityczny zwany Unią, oryginalnie zawarty pomiędzy Nithal, Eder i Ithan. Sojusz jest tworem żywym i podatnym na kształtowanie od różnych stron... W tym w kwestii sojuszy, wrogów i nowych członków.
- Z początkiem kwietnia 1337 roku, Eder zostało jednostronnie wydalone z sojuszu w wyniku intrygi Erastera i Genzeryka.
Wielu uchodźców uciekło z Eder i rozeszło się po miastach, wsiach i lasach. Spowodowało to wzrost drobnej przestępczości w całej krainie.
Ziemia trzęsła się w posadach. Klasztor na skale zawalił się wraz z całą górą. Wysłana kawaleria z Nithal nie znalazła żadnych mnichów, żywych ani martwych.

Kryzys Ederski¶

Sytuacja w Eder po powodzi, a następnie pojawieniu się demonów nie jest kolorowa.

Władzę w Eder ponownie przejął Eraster, który pojawił się niczym Filip z konopii w momencie, w którym żołdacy Genzeryka podeszli pod ederską fortyfikację, korzystając z wielkiej liczby zakładników jako żywych tarcz. W wyniku chaosu, który zapanował w forcie, podsyconego nagłym zniknięciem kapitana Reliusa, załoga fortu, złożona z jej stałej gwardii, licznego wsparcia z Nithal oraz grupy wolnych najemników, doszło do negocjacji; Erastera zażądał poddania mu miasta i fortu, w zamian za "rozwiązanie problemu z Genzerykiem". Pertraktacje od początku nie szły po myśli obrońców, bowiem Radnerak, ku zaskoczeniu reszty poselstwa, przedstawił niespodziewanie Erasterowi własne warunki. Dalszą rozmowę ederski burmistrz prowadził właściwie tylko z nim, ignorując resztę przedstawicieli obrony, ku powszechnemu zdumieniu i narastającej w ludzie wściekłości.

Ostatecznie, kryzys został zażegnany bez walki. Oto jego efekty:

Załoga Fortu Eder, mimo braku jednoznacznego ustalenia jej statusu w negocjacjach, rozeszła się po różnych miejscach w krainie. Część z nich trafiła do Werbin, część do okolic Kamiennego Lokum, część do Nithal. Jedynie nieliczni zostali w ederskiej fortyfikacji.
Zakładnicy zostali zwolnieni i puszczeni samopas na północ. Dotarli do swoich domostw nazajutrz, strudzeni tygodniami niewoli.
Zastęp zbrojnych nithalskich opuścił Eder i przylegający Fort, zabierając pod swoją ochroną kogo się dało.
Eraster efektywnie objął ponownie kontrolę nad Eder, podporządkowując sobie osłabione ostatnimi kryzysami miasto. Rządzi w nim teraz za sprawą swojej intrygi, sojuszu z Genzerykiem oraz dzięki własnej, silnej ochronie złożonej z najemników spoza miasta.
Genzeryk został nowym kapitanem Fortu Eder, który stał się jego nową siedzibą. Tamże też ulokował swoich najbliższych żołdaków, a resztę swej hałastry rozpuścił po lasach i bazach, ograniczając liczebność swojego wojska do jedynie trzydziestu.
Przed oddaniem fortyfikacji w ręce Genzeryka, została ona ogołocona ze sprzętu, zaś Nithalczycy i kwatermistrz Tarkin spalili wszystkie znajdujące się na miejscu mapy i dokumenty.
W mieście oraz wśród (już dawnej) załogi Fortu Eder panuje poczucie beznajdziejności i niesprawiedliwości. Wszakże pozbawiono godności i w okropny sposób wydalono z miasta i fortu ludzi, którzy najdłużej i najbardziej twardo zostawali w nim mimo zagrożeń i nadstawiali karku wobec inwazji demonów.
Eder zostało jednostronnie wydalone z Unii przez władze Nithal i Ithan.
Kapitan Relius odnalazł się kilka godzin po zakończeniu akcji i uzyskał azyl w Nithal.

Poniżej znajdują się wydarzenia, które miały miejsce przed rozwiązaniem kryzysu:

Władze Nithal, Fortu Eder oraz Ithan ostrzegają osoby podróżujące traktem z Orlej Grani do Fortu Eder. W lasach dostrzeżono bandytów w wielkiej sile, a ostatnio odnotowano pierwszy napad na niczego nie spodziewających się przejezdnych. Zjednoczone Siły Zbrojne Nithal współpracują aktywnie z załogą Fortu Eder, starając się zapewnić podróżnym maksymalne bezpieczeństwo, jednak zalecają unikanie tych okolic albo zgromadzenie silnej eskorty.
Nithalski patrol i załoga Fortu Eder doniosły o zablokowaniu traktu wschodniego (od Przełęczy Łotrzyków po Dolinę Rozbójników) przez bandytów, których hersztem jest Genzeryk. Ostatnia duża karawana zaginęła po drodze, a wysłany na jej poszukiwania oddział kawalerzystów z Nithal został zmuszony do wycofania się przez silną obronę bandytów na południowej granicy Orlej Grani. Obecnie, władze miast przekierowują ruch karawan tak, by omijał problematyczny odcinek, co wydłuża istotnie trasę między miastami południa i północy. Najświeższe plotki mówią o zażartej dyskusji między kapitanem Ardelionem Reliusem a nithalskimi oficjelami na temat potencjalnego rozwiązania tego problemu.
Na wschodzie Margonem rozpoczął się kryzys:
1. Bandyci i żołdacy Genzeryka przeprowadzili dużą operację, podczas której porwali mieszkańców torneskich rogatek, cyganów, mieszkańców Doliny Yss oraz Wioski Pszczelarzy. Łącznie uprowadzono ok. sześćdziesiąt osób.
2. Doszło do rozległych uszkodzeń: część domostw została zdemolowana, główny most w Dolinie Yss zerwany. W Orlej Grani są ślady po potyczce, choć trupy zostały już uprzątnięte.
3. Ludzie Genzeryka szykowali się do drugiej fali porwań tego samego dnia. Na zachód od rzeki Yss powstrzymali ich nithalscy kawalerzyści, którzy pojmali kilku bandziorów. Miejsce pobytu schwytanych worów jest tajemnicą, podobnie jak informacje które od nich wyciągnięto. Na wschód od rzeki Yss powstrzymali ich najemnicy pod dowództwem Radneraka.
4. Drużyna najemników wysłanych z Ithan ruszyła w stronę bazy Genzeryka w Pagórkach Łupieżców. Napotkali tam wory w znacznej sile, które spędziły porwanych cywilów do serca swojej bazy oraz szykowali się do drugiego wypadu w stronę Torneg. Najemnicy powstrzymali żołdaków przed kolejnym wypadem zapoznawczo-porwawczym, ale wycofali się wobec przytłaczającej przewagi po stronie worów.
5. Bandyci Genzeryka dostarczyli do Fortu Eder i Ithan wiadomość, że porwani cywile to ich zakładnicy, a próba wejścia na ich ziemie ze strony Orlej Grani lub Mokradeł skończy się "paskudnie dla losowo wybranych". Na dowód, że nie żartują, przysłano po ludzkiej głowie. Władze utrzymują w tajemnicy tożsamość nieszczęśników.
6. Patrole z ederskiej fortyfikacji zaczęły napotykać bandziorów Genzeryka dokonujących zwiadu. W Ederskiej karczmie krążą plotki, że Genzeryk zamierza uderzyć na osłąbione miasto i wziąć je siłą dla siebie; podobno też nie jest w tym planie sam, ale ma potężnego sojusznika, który zmierza do niego z zachodu.
7. Fort Eder został odwiedzony kilkakrotnie przez wysokich oficjeli nithalskich. Wedle plotek od fortecznych gwardzistów, kapitan Relius pracuje nad przyspieszonym włączeniem Fortu bezpośrednio pod struktury ZSZ Nithal.
8. Władze samego Nithal postępują ostrożnie; w mieście nadal przebywa zastęp nithalskich żołnierzy w ramach służby porządkowej. Tajemnicą pozostaje, czy miasto zechce się bardziej zaangażować w kolejny konflikt. W nithalskich karczmach i salonach zaczynają rozbrzmiewać opinie o Eder będącym "trudnym dzieckiem Unii", z którym trzeba szybko coś zrobić. Ale bez narażania się.
9. Władze Ithan opanowały sytuację wokół miasta, ale zalecają pozostanie w jego bezpośrednim sąsiedztwie.
10. W Torneg odbyło się nabożeństwo ku czci Sahei, by objęła je i porwanych wieśniaków swoją łaską.

Biuletyn¶

Poniżej znajdują się ogłoszenia rozwieszone na biuletynach w poszczególnych miejscach.

Uczony lekarz medycyny, weterynarz, zielarz, alchemik, medium duchowe przyjmie zlecenia różnego rodzaju.
Kontakt: pozostawienie informacji w Nithal, w Zajeździe pod Tęczowym Żukiem, Harumi Riko.

Ogłoszenie znajduje się na biuletynach w: Ithan, Torneg, Eder i Nithal.
Arcymistrz Garbarski!

Sztukmistrz garbarstwa oferuje swoje usługi w zakresie pozyskiwania WSZELKICH materiałów ze stworzeń jakie spotkać można w krainie i poza nią, w tym przede wszystkim pozyskiwania materiałów magicznych i reaktywnych alchemicznie. Poza tym zapewniona jest trwałość konserwacji wszystkich właściwości pozyskanego materiału.
Radnerak Obrońca
P.S. W usługi nie wchodzi produkcja przedmiotów.

Listy Gończe¶

W miastach północy wywieszono listy gończe z pieczęciami Zakonu Białej Róży. Pod zarzutem herezji oraz parania się czarną magią poszukiwany jest Modlesius Trocus. Nie podano wysokości nagrody. Maga od dawna nie widziano.
Miasto Torneg szuka odpowiedzialnego za atak dnia z dnia 23 listopada 1335 roku nekromantę - Modlesius Trocus. Głowę zbira wyceniono na 1 koronę elancką.
Ithan wystawiło list gończy za jakimś Elfem i jego drużyną, która napadała na wozy i bogatych podróżnych na trakcie do Karka-han. Obecnie gdzieś zniknęli, lecz listy nadal mają moc. Nagroda za Elfa to 50 srebrników.

Ithan¶

Miasto przeżyło oblężenie w 1335 roku. Pamiątką tego są czarne mury, przemienione przez złego Arcymaga.
Krata głównej bramy została zniszczona podczas ataku na Ithan.
Straż Ithan nadal ma spore ubytki które chętni uzupełni nowymi rekrutami. Generalnie straż jest średnio przeszkolona.
Podobno w piwnicach starego magazynu znajdują się wielkie pająki rodem z Arachnitropii.
Na ratuszu i południowych murach, ktoś namalował czerwoną farbą: “Anward był niewinny”, “Finezjusz Wielkim Poetą Był”, oraz “Wory do jeziora”. W dodatku doszedł do tego mural z demonami!
Miasto czerpie część zysków z tartaku w Dolinie Yss.
Na biuletynie zawisnęło pismo głoszące: "ZAKAZUJE SIĘ WSZELKICH PRAKTYK NEKROMANCKICH, DEMONOLOGICZNYCH CZY OKULTYSTYCZNYCH", podpisane przez Kapitana miejscowej straży.
Podróżujący konno mogą spokojnie odetchnąć w mieście, gdyż na placu zawsze znajdzie się strażnik pilnujący pozostawionych wierzchowców.
Od lutego 1336, miasto jest w unii politycznej z Nithal i Eder:
1. (Marzec 1336) W mieście pojawił się dziesięcioosobowy oddział kadetów Akademii Wojskowej. Mieszkają w barakach miejskich, wraz z niektórymi strażnikami. Do momentu wybudowania stajni, kawalerzyści nithalscy będą tylko sporadycznie odwiedzać okolicę.
2. (Koniec marca 1336) Rozpoczęto przebudowę odcinka murów w pobliżu baraków miejskich, z nimi włącznie. Zostaną przystosowane pod stajnię.
3. (Początek listopada 1336) Oddział 30 najemników wysłany przez Erastera w ramach sojuszu zdezerterował. Część ludzi wróciła bronić Eder, reszta rozpierzchła się po lasach.
4. ~~(Początek listopada 1336) Oddziały nithalskie zostały wycofane z Ithan i udały się do Fortu Eder, by wesprzeć jego załogę.~~ Do miasta powrócili nithalscy kadeci. Oddział kawalerii z Nithal sporadycznie pojawia się w mieście.
W mieście kręcą się bogato ubrani Hirończycy, którzy krążą po mieście i oferują rozmaitą pracę. Najprościej trafić na nich w karczmie "Pod Rozbrykanym Niziołkiem". W tej samej karczmie krążą plotki, że oferują oni bardzo sowite wynagrodzenie (liczone w koronach).

Zniszczone Opactwo¶

Obszar Opactwa wraz z budynkiem należy do Zakonu Białej Róży z Karka-han.
Budynek jest odnowiony, sprawia wrażenie przygotowanego do obrony.
Obecnie Opactwo jest pilnowane przez sir Layonela i paru strażników z Zakonu Białej Róży.

Dolina Yss¶

Na lewym brzegu Yss funkcjonuje tartak należący do Arbor Vitae.
Tartak nie funkcjonował około dwóch miesięcy z racji na uczestnictwo włodarzy i pracowników w Wielkiej Wyprawie Wojennej na Mulusy. Obecnie jednak znowu przyjmowane są zlecenia.
Drewniane strażnice stojące przy trakcie zostały postawione nakładem tartaku.

Porzucone Pasieki¶

Schodzenie z traktu grozi śmiertelnymi użądleniami. Teren jest wypełniony agresywnymi, przerośniętymi pszczołami.

Wioska Pszczelarzy¶

Wioska trzyma się jako-tako. Mieszkańców jest mało, a jedna rodzina została nawet wymordowana swego czasu przez pewną Nihonkę.
Na progu domu wymordowanej rodziny (domu Martelów) inni mieszkańcy regularnie stawiają świeczki.

Torneg¶

Miastem rządzi burmistrz Cedrik Młodszy, pod okiem Rady Starszych.
Na północnej, południowej i wschodniej granicy Torneg stoją drewniane mury.
W mieście funkcjonują miejskie szklarnie.
Kaplica Sahei została odnowiona przez mieszkańców i działa jak nigdy.
W wiosce stacjonuje dwóch paladynów Zakonu Białej Róży.
Ludność przyzwyczaiła się do mieszkańców z Leśnej Przełęczy, jednak traktuje ich z pewnym dystansem.
Nad miastem ciąży fatum. Torneg ucierpiało podczas licznych konfliktów zbrojnych i ataków.
W mieście funkcjonuje Kompania Wschodniego Torneg, organizacja-spółka należąca do Anwarda, Aerthoniusa i Moiry von Tepes. Aktywnie rekrutuje.

Łany Zboża¶

Oberża pod Złotym Kłosem jest odnowiona i znów przyjmuje gości.
W pobliskiej jaskini zalęgły się wielkie mrówki. Na razie nikt nie wsadził kija w mrowisko i panuje spokój.

Leśna Przełęcz¶

Od zachodniej strony koczuje grupa około piętnastu worów, którzy próbują być pełnoprawnymi i praworządnymi obywatelami Torneg. Część nawet pracuje w okolicy, a piątka z oryginalnych dwudziestu została strażnikami w Werbin.
Lepianki i szałasy worów-torneżan są lepszej lub gorszej jakości. Tymczasowe rozwiązania stały się długotrwałymi, nie sprzyjając za bardzo rozwojowi czegokolwiek.
Na granicy między Leśną Przełęczą a Tygrysią Polaną stoją drewniane palisady, które pięknie zarastają paprociami, pokrzywami i generalnie zielskiem.

Stare Ruiny¶

Przeklęty Zamek jest odnowiony, wygląda jak normalny użytkowy zamek.
Pośród okolicznych lasów i budynków słychać zawodzenia i jęki. Energia dookoła jest mroczna.
Ktokolwiek szedł do zamku już z niego nie wrócił. Czasem na murach widać zjawy.

Ruiny Szabrowników¶

Aura nad ruinami jest dość zagmatwana, ale głównie mroczna. Czarowanie tam jest zwyczajnie nieprzyjemne.
Ruiny Szabrowników są obecnie nieco ufortyfikowanymi ruinami. W niektórych miejsach stoją palisady, wejścia do jaskiń są zasypane... Są to pozostałości po wyprawie na Mulusy, których nikt nie zdecydował się rozebrać.
Historyczne masowe mogiły pośród ruin są obecnie rozkopane. Ktoś zaburzył spokój zmarłych szabrując i rozkradając zwłoki.

Zatopiony Szczyt¶

Mieszkańcy taborów stali się bardzo przesądni. Mają dość magów, wojen, zbrojnych, potworów... Tym bardziej że obok nadal stoją palisady.

Osada Mulusów¶

Informacja dotycząca map

Wszystkie mapy zmienione w wyniku wątku Wielkiej Wyprawy Wojennej na Mulusy będą podmienione dodatkiem globalnym w bliżej niesprecyzowanej przyszłości. Chętni do współpracy MapMakerzy są mile widziani.

Cała wioska Mulusów została zbombardowana i w wyniku tego spalona. Jedynie pojedyńcze lepianki przy wschodniej ścianie ostały się, jednak wszystko zostało przetrzebione tak dokładnie jak się da.
Drzewa są spalone i powykręcane. W różnych miejscach są leje po pociskach, rowy i inne niebezpieczne dla kostek dziury w ziemi. Woda wylewa i tworzy rozlewiska.
Dwa kamienne posągi na pagórku jakimś cudem się ostały, głównie dlatego że nie dało się ich nijak ukraść.
Mosty zostały pozawalane.
Nie ostał się patyk na patyku.
Właśnie w resztkach mnożą się szczury...

Pradawne Wzgórze Przodków¶

Cała święta ziemia Mulusów, czyli wzgórze wraz ze światynią, zostały ciężko zbombardowane oraz spalone.
Na szczycie wzgórza jest pełno lejów i cały teren jest bardzo niestabilny. Łażenie tam nie zdaje się być zbyt bezpieczne.
Świątynia nadal stoi, jednakże nie ma już czubka. Cały dach zawalił się.
Wszystkie strefy mieszkalne zostały doszczętnie przetrzebione, zdemolowane i zdesakralizowane.
Most na rzece został zniszczony.

Tygrysia Polana¶

Spalono prawie całą zachodnią część lasu aż do Ruin Szabronikow.
Obecnie tygrysy zauważa się jedynie w okolicach jaskiń, a i tak bardzo nielicznie.
Niedobitki tygrysów pouciekały w ostępy na wschodzie lub na Kryjówki Dzikich Kotów.

Las Tropicieli¶

Granica z Wioską Mulusów jest po stronie Lasu Tropicieli dosłownie muśnięta, spalonych jest kilka drzew.
Z Lasu rozciąga się widok na całą pustą połać dawnej Wioski.
Na zachodnim i wschodnim pagórku przy chacie Nutrisa stoją nierozebrane, podobnie jak wszędzie zarastające palisady.
Kotołak Tropiciel wyniósł się do Orlej Grani.
Lokalna zwierzyna uciekła w graniczne ostępy, a dobrej jakości zioła są tak samo rzadkie jak wszędzie. Lokalny Tropiciel nie jest tym faktem uradowany.

Orla Grań¶

Przeklęta Strażnica jest opanowana przez demony, które czasem wyłążą na trakt i mordują.
Nad wejście do Przeklętej Strażnicy dynda kościsty wisielec.
Spustoszona Grota została zablokowana solidnymi drzwiami.
Na rozstaju dróg stoi spalone drzewo.
W Orlej Grani istniał kiedyś fort Gildii Cechów. Jego ruiny ciężko dzisiaj wyróżnić pośród zwyczajnych kamieni.
Na grani grasuje kotołaka polujący na lokalną (mocno przetrzebioną) zwierzynę. Niekiedy nawet rabuje pomniejsze karawany!

Karka-han¶

Karka-han jest pełne różnych stronnictw politycznych, jednak Zakon Białej Róży jest bez wątpienia przodujący. Czasem można wręcz rzec że Karka-han to Zakon.
Po morderstwie burmistrza Hergata w 1238 roku organem administracyjnym w Karka-han jest Rada Miejska. W skład wchodzi dziesięć osób: czterech z Karka-han, oraz trzech wybranych z Werbin i trzech z Eder, co jest pokłosiem dawnych wpływów ederskich. Rada z powodów politycznych jest organem wielce nieefektywnym, dawno nic nie uchwalono.
Miasto było de facto okupowane przez oddział 40 strażników z Eder, jednakże grupa powróciła do Eder pod koniec 1336 roku w związku z atakiem demonów. Straż miejska licząca około 10 osób jest bardzo nieefektywna, co wynika między innymi z braku dowódcy. Miasto nie jest obecnie najbezpieczniejsze.
Głównymi rodami szlacheckimi w Karka-han są: Colveni, Tylweci, Regiusowie, Saurowie oraz Hergaci. Ich wzajemne relacje są niezwykle poplątane, a sposób życia różni się diametralnie.
W związku z formowaniem się Unii, wśród karkahańskiej szlachty wzbudziły się spiski i intrygi. Rodziny Colvenów, Tylwetów i Regiusów przyjmują podejrzanych gości, także spoza miasta.
Gildia Kupiecka w Karka-han ma się coraz lepiej. Zaczyna oferować swoim klientom atrakcyjne pakiety inwestycyjne w mieście Werbin.
Plotkuje się, że każdy członek GK w Karka-han jest mniej lub bardziej uwikłany w pranie brudnych pieniędzy.
W mieście funkcjonuje Gabinet Przemian Estetycznych. Podobno umiejętności drowa Zireatha są w stanie całkowicie zmienić wygląd człowieka. Plotki donoszą, że gabinet znów zaczął działać dla zwykłych zjadaczy chleba.
W starej rezydencji Hergatów mieści się obecnie sierociniec prowadzony przez wdowę Halfinię oraz jej syna. Funkcjonuje w różnej formie praktycznie od zakończenia wojny, gdyż sierot po wojskach Cechu, Bractwa czy Ochrony zostało sporo.
Wieczorami słychać zawodzenie dochodzące z nekropolii - straż odradza zapuszczanie się tam.
Dzielnica magazynowa w południowo-zachodniej części miasta została zamieszkana głównie przez mniejszość ederską, teraz wzmocnioną o kolejnych uchodźców z Eder.
Ostatnimi czasy w mieście narastają niepokoje religijne. Po kilku energicznych kazaniach, wymierzonych przeciwko radykalnym Ermosowcom oraz wyznawcom Akh-Mater, wśród mieszkańców miasta powoli dojrzewa atmosfera niepewności i wczesnej radykalizacji religijnej. Nabożeństwa zyskują podatny grunt wśród ludzi przerażonych wybuchem kolejnych mrocznych kultów, jak Eszmici czy Sekta Balarusa; skutkiem ubocznym jest zasianie strachu, szczególnie wśród mniejszości ederskiej, która od momentu wprowadzki do Karka-han stała się podatna na wpływy rodziny Regiusów, wyznających jawnie Akh-Mater w obrębie murów miasta. Rodzi się z tego powoli skandal, bowiem to już coraz mniej naginanie układu między miastem a wyznawcami Akh-Mater, a coraz bardziej łamanie go.
W mieście co drugi dzień pojawią się Wyznawcy Ermosa w czerwonych płaszczach. Rozdają ulotki, nawracają, zwołują ludność do Werbin opisywanego jako jakaś Ziemia Obiecana...

Przedmieścia Karka-han¶

Wyznawców Akh-Mater w Karka-han dotknął swego czasu straszliwy cios. Jedna z najgorliwszych wyznawczyń została zamordowana.
W przedmiejskich kopalniach do kierata zaciągnięto trzydziestkę muluskich jeńców, których pojmano podczas Wielkiej Wyprawy Wojennej na Mulusy. Są dzicy i stawiają opór, który stopniowo łamie się batem i razami.
Mulusi pierwotnie byli własnością Gildii Kupieckiej z Tuzmer, chociaż obecnie odpowiada za nich gildia karka-hańska. Ich status jest obecnie jakąś tajemnicą handlową.
W Przedmieściach od dawna funkcjonuje mniejszość krasnoludzka, z hutą i warsztatem. To jedni z lepszych rzemieślników w krainie, jednak mają swoje humory. Szczególnie wobec elfów.

Werbin¶

Werbin w roku 1334 przetrwało bardzo długie i wyniszczające oblężenie mieszanej armii czerwonych oraz szarych orków, goblinów, Krasnoludów z Margorii oraz Wilczego Plemienia. Miasto przetrwało dzięki bohaterskiej organizacji obrony przez najemników.
Miasto nie ma faktycznej, twardej władzy. Wszystko dogadywane jest z Enolianem.
Miasto wraz z przyległościami historycznie nazywane było Marchią Werbińską. Obecnie może się kojarzyć dobrze jedynie starszym mieszkańcom, a władzy z pewnym niesmakiem.
Od kiedy Werbin jest dofinansowywane przez Gildię Kupców z Karka-han, Enolian nie ma problemów z wypłacaniem górnikom socjalu. Sami górnicy utożsamiają to jednak ściśle z GK KH i kręcą nosami, że bez tych pieniędzy Enolian zabierałby część socjalu dla siebie i kłamał, że mu nie wystarcza. Trudno ocenić, na ile to prawdziwa informacja, a na ile narzekanie.
Krajobraz dookola miasta jest kompletnie odmieniony: Wszystkie drzewa zostały ścięte w trakcie lub po oblężeniu. Powstałe w ten sposób łąki beztrosko rosną. Wiatr jest przez to znacznie mocniejszy, a Hiliko ma więcej chorych w okresie zimowym, niż w latach przed oblężeniem. Niewiele osób jednak zwraca na to szczególną uwagę - dawniej zajmował się tym Druid Myszor, lecz nie ma go już z nami (nie żyje).
Opuszczony Dom na pagórku jest obecnie odnowiony i zamieszkiwany przez AV.
Przez kilka lat wiedźmy były wygnane z Werbin, jednak w ostatnim czasie Enolian zgodził się na powrót Amry. Wiedźma mieszka w namiocie pod murami, w tym samym miejscu co dawniej.
Na murach wywieszone są szkielety czerwonych i szarych orków. W miejsce bramy jest kładka nad wilczym dołem.
Na razie na granicy z orkami panuje spokój, chociaż co parę tygodni czerwoni się uaktywniają.
W Werbin pojawili się trzej przedstawiciele Zakonu Czerwonego Sokoła. Twierdzą wszem i wobec, że na zaproszenie swojego brata w wierze, Radneraka Obrońcy, przybyli zobaczyć jak się sprawy w Margonem mają. Zaczepiani na ulicy (a nietrudno ich znaleźć, bo paradują w kosztownych zbrojach i odzieży o charakterystycznie szkarłatnej kolorystyce) odpowiadają, że są gośćmi wspomnianego Radneraka i wszystkie trudne pytania powinny być kierowane do niego.
(koniec lutego 1337 roku) W mieście niedawno odbył się apel organizacji Arbor Vitae, podczas którego przekształcono ją efektywnie w zakon. Jakkolwiek spęd zebrał sporo gapiów (i był bacznie obserwowany przez członków ZCS obecnych w mieście), tak nie wywołał reakcji ani pozytywnej, ani negatywnej. Jedno jest pewne: przez kolejne kilka wieczorów Werbińczycy dyskutowali o tym dość intensywnie, co sprawiło, że fakt istnienia kolejnej ermosowej organizacji zapadł w ich pamięci na dobre.

W Werbin aktualnie trwa cichy spór między zwolennikami i przeciwnikami osadzenia się Zakonu Czerwonego Sokoła w mieście. Rozkład poparcia przedstawia się następująco:

Zagorzali zwolennicy: 30
Umiarkowani zwolennicy: 100
Neutralni: 205
Umiarkowani przeciwnicy: 15
Zagorzali przeciwnicy: 15

Brama Północy¶

Wejście do Opuszczonej Kopalni jest zablokowane przez solidne, dębowe drzwi.
Kowal Granihotems nie żyje. Kuźnia na Rozstajach prowadzona była przez Fegnila Węglobrodego, jednakże ten poszedł po mleko i nadal nie wrócił. Budynek stoi niezamieszkały a warsztat nie funkcjonuje.
Drzewa przy murach miejskich są ścięte.
Pomiędzy Werbin a Bramą Północy zaczęto kopać miejsce na fundamenty. Robotnicy mówią że najął ich Radnerak Obrońca

Wrzosowiska¶

Na Wrzosowiskach powstał miejski cmentarz.
Drzewo totemów zostało spalone, a w pobliżu niego pojawiły się dziwne ślady.
Drzewa na granicy z Werbin są wycięte, ale wrzosy szybka zapełniają pustkę.
Aura magiczno-astralna jest osłabiona i się regeneruje. Mocne i gwałtowne oddziaływanie na nią może ją naruszyć i z powrotem popsuć.
Chata na północnym-wschodzie była świadkiem krwawych, demonicznie wyglądających rytuałów.

Włości Rodu Kruzo¶

Magazyn Rodu Kruzo przeszedł pożar, obecnie w jego miejscu są po prostu ruiny.
Drzewa pomiędzy Bramą Północy a goblinimi tunelami są wycięte.
Zbliżanie się do goblinów grozi oberwaniem z broni palnej.

Góry Zrębowe¶

Na pagórku przy trakcie stoją drewniane palisady tworzące prowizoryczny fort. Jest obsadzony przez Berserkerów, którzy pobierają myto pod różnorodną postacią.
Las jest częściowo wycięty, a jezioro naszpikowane palami.

Eder¶

Miasto podnosi się po walkach z demonami. Jest zdewastowane, a jedyną formę straży pełni oddział z Nithal, który ma raczej funkcję zapobiegania większym burdom, niż skutecznemu działaniu każdej przestępczości. Dostawy do miasta, artykuły codziennej potrzeby i inne tego typu sprawy są finansowane ze środków unijnych (czyli Nithal).
1. Kapitan Relius z Fortu Eder pełni jedyną oficjalną i miejscową instytucję, próbując (z marnym skutkiem) wypełniać zadania administracyjne wobec braku burmistrza.
W mieście panuje prawo siły. Obicie komuś mordy nie wiąże się z żadnymi konsekwencjami, dopóki nie trafi się na silniejszego.
Od lutego 1336, miasto jest w unii politycznej z Nithal i Ithan.
Pax Worus panujący dzięki dyktaturze Umbraela przeszedł do lamusa. Rzezimieszkowie ponownie rzucili się sobie do gardeł, tworząc gangi, bandy i innego rodzaju zorganizowane grupy przestępcze.
Kultyści z Eder zostali unicestwieni. Ostatni z nich zniknęli w niewyjaśnionych okolicznościach - w oczywisty sposób, koreluje to z otwarciem portalu do Otchłani.
Zakonnik Planu Astralnego przeniósł się do Fortu Eder.
Burmistrz Eraster zniknął z miasta wraz ze swoimi najemnikami i miejską szkatułą.
W mieście co drugi dzień pojawią się Wyznawcy Ermosa w czerwonych płaszczach. Rozdają ulotki, nawracają, zwołują ludność do Werbin opisywanego jako jakaś Ziemia Obiecana...

Fort Eder¶

Pieczę nad fortem sprawuje Kapitan Ardelion Relius. Ze względu na obronę fortu przed goblinami w 1333 roku uważany jest za bohatera miasta.
Załoga została poważnie przetrzebiona w walkach z demonami. Mimo to, dzięki swojej postawie, kapitan fortu zdobył jeszcze większy szacunek wśród swoich ludzi.
(początek stycznia 1337) W Forcie i wśród osób odwiedzających tę okolicę krążą plotki o worach pracujących dla Genzeryka, które miały zostać schwytane na przeszpiegach. Pikanterii plotce dodają doniesienia, jakoby owe wory miały być wychudzone i ogólnie poważnie wygłodzone.

Zasłonięte Jezioro¶

Lokal jest własnością Gildii Łowców Nagród.
Przestrzeń dookoła jest zadbany jak nigdy. Na zewnątrz widać kuźnię, stajnie i nawet pomost.
Przed owym Lokum stoi drewniana tabliczka z przekreślonym “Krasnoludom wstęp wzbroniony”, wydrapanym nań napisem “Krasnolud już tu był”, oraz nowym napisem "Krasnoludy mile widziane!".
Nimfa mieszkająca w jeziorze znacznie utrudnia życie tamtejszym ludziom. Złowienie ryby stało się arcytrudne.

Racicowy Matecznik¶

Ostatnio myśliwi skarżą się na braki w zwierzynie. Napotykane dziki są jakieś dziwne, a ich mięso niesmaczne.

Zapomniana Ścieżyna¶

Mówi się, że ruiny dawnego kompleksu magicznego zamieszkują mnisi nieznanego wyznania.

Gościniec Bardów¶

Część lasu przy trakcie jest spalona. Nie do końca wiadomo kto wywołał pożar.

Wertepy Rzezimieszków¶

Część lasu od strony traktu spłonęła. Nie do końca wiadomo co się stało.
Bandyci tłoczą się blisko traktu. Z jakiegoś powodu nie zapuszczają się blisko miejscowej chaty.

Nithal¶

W mieście działa NOC, organizacja do zadań specjalnych kierowana przez generałaMateriosa Dragoniusa.
Ludność jest negatywnie nastawiona do przewrotowców oraz magów, dużo bardziej podejrzliwa i chętna do pomocy straży.
Tworzenie organizacji religijnych i magicznych na terenie miasta zostało zakazane.
W siedzibie GK w Nithal, w skrzydle zachodnim, znajduje się Hektor Junior - syn Hektora, zamordowanego przez nieznanych sprawców w Nithal podczas rozruchów terrorystycznych roku 1331.
W Nizinie Wieśniaków została dokonana masakra w gospodarstwie Chlasta. Nie żyje sam Chlast jak i kilkoro jego krewnych. Ocaleńcy roznieśli po mieście informację, że ataku dokonała "oszalała dziewczyna, która krzyczała: Eszma! Chwała Eszmie! Ofiary dla Eszmy!". Dziś wiadomo, że za atak odpowiedzialna była Harume.
Na progu domu Chlasta zakopany został poroniec, który po kilku tygodniach zmienił się w kłobuka i stał się duszkiem opiekuńczym tego miejsca. Kłobuk to niegroźny duch, który za dnia może pojawić się pod postacią zmokłej kury, a po zmroku jako duch dziecka. Dzięki jego obecności dom Chlasta nie popadł w ruinę, a ogródek nie porósł chwastami.
Od lutego 1336, miasto jest w unii politycznej z Ithan i Eder
(środek kwietnia 1336) W Nithal zaczął pojawiać się ambasador Elancji. Z plotek wiadomo tyle, że nie odwiedza ratusza, Gildię Kupców.
Część oddziałów Wojska Nithal stacjonuje nadal w Eder jako siły porządkowe.

Zachodnia Rubież¶

Od południa koło ścieżki ktoś zbudował drewnianą chatę. Podobno to jakiś drak.
Ścieżką przechadzają się czasem strażnicy na patrolu. Doglądają ich łucznicy na murach.

Agia Triada¶

Klasztor na skale zawalił się wraz z całą górą. Dym, kurz i pył widoczny jest aż w Thuzal, Eder, nawet z Tuzmer. Nie wiadomo co było przyczyną ani jaki jest los tamtejszych zakonników.

Thuzal¶

W mieście trwają prześladowania na tle rasowym skierowane w elfy wszelkiej maści.
Mówi się, że Sekta Balarusa została zniszczona – podobno jedynie jednemu kapłanowi udało się uciec z miasta.
W miejskich katakumbach panuje rozpusta o nieopisanej skali którą nadzorują ludzie z symbolem Czerwonego Oka. Zapuszczanie się tam przez praworządnych obywateli jest silnie odradzane, choć kuszące.
Rozbójnicy spod Thuzal działali swego czasu w bardzo dobrze zorganizowanych oddziałach. Obecnie jednak jest o nich zadziwiająco cicho.
Podobno driady strzelają do każdego kto zapuści się w ich las.
Skrzydło Wojskowe Thuzal jest ostatnimi czasy bardzo aktywne w krainie.
Wśród koneserów uciech zmysłowych, a szczególnie tych wyżej postawionych, szepta się o jakichś egzotycznych atrakcjach związanymi z nowymi egzemplarzami w Katakumbach Rozkoszy.

Mythar¶

Miasto leży podobno gdzieś pośród zachodnich bagien. Dotrzeć do niego potrafią nieliczni.
Podobno puszcze na południu czasem same się przemieszczają. Miejscowi ostrzegają by nie wybierać się w tamte rejony.
W Mythar działa najlepszy szklarz w Margonem.
Drzewa na południu miasta znów zmieniają miejsce, lokalni mieszkańcy nie wróżą nic dobrego.

Liściaste Rozstaje¶

Na całej długości trasy od Zapomnianej Ścieżyny po Cienisty Bór można napotkać ślady po potyczkach Berserkerów oraz Górali. Obie strony się nienawidzą, jednak obecnie starają się przede wszystkim unikać strat własnych.

Sosnowe Odludzie¶

Droga przez Odludzie jest przejezdna, lecz leśne duchy bacznie obserwujące podróżnych zza linii drzew napawają pewnego rodzaju niepokojem.

Mirvenis-Adur¶

Społeczność miasta jest podzielona między frakcje Browarników i Kowali.
Do Mirvenis wszystkie informacje z powierzchni docierają z co najmniej kilku tygodniowym opóźnieniem...
...Mieszkańców jednak mało to obchodzi.

Ograbar-Dun¶

Przejście do zasypanego Ograbar-Dun zostało odkopane przez krasnoludy. Poruszanie się tam samemu jest bliskie w znaczeniu samobójstwu.

Tuzmer¶

W mieście funkcjonuje Południowa Kompania Handlowa, kontrolująca sporą część lokalnego rynku wszelkiej maści. PKH można powiedzieć że trzęsie miastem.
Mówi się, że członkowie GK Tuzmer są uwikłani w jakąś dużą aferę przemytniczą, na którą jednak brakuje twardych dowodów.
Część strażników ze Straży Miejskiej to byli żołnierze Gildii Cechów.
Mówi się, że w kanałach, karczmach oraz niektórych domostwach można spotkać niebezpiecznych osobników i przemytników.
W karczmach często można spotkać grupy grające w karty, zwykle chętnie przyjmujące nowych graczy (chętnie nie znaczy że są dla nich od pierwszego słowa przyjaźni).
W Wiosce Rybackiej istnieje stocznia należąca do Miasta Tuzmer. Została swego czasu odkupiona od Bjorna Żelaznoszczękiego.
W całym mieście trwa zorganizowana akcja straży miejskiej wymierzona przeciwko bliżej nieznanej, dużej grupie bandytów. Władze miasta nie podjęły jeszcze zorganizowanego nalotu na znane sobie gniazdy portowych zbirów wyłącznie z powodu braków kadrowych w straży, której siły starczają jedynie do zachowania jako-takiego porządku w mieście i straszenia bandytów przed przechodzeniem z portu do właściwego Tuzmer.

Port Tuzmer¶

Podejrzani ludzie kręcą się w pobliżu Gildii Kupieckiej w Tuzmer. Mówi się, że niektórzy z nich są znani w mieście jako kryminaliści, którzy dokonali serii wymuszeń i rabunków.
Strażników można z łatwością przekupić.
W porcie pojawiają się co jakiś czas podejrzane ogłoszenia o nielegalną pracę, które są zrywane przez straż miejską ze zdumiewającą więc pieczołowitością.
Krążą plotki o pojawieniu się w porcie silnej grupy przestępczej, która planuje jakiś duży napad.

Latarniane Wybrzeże¶

W Latarnianym Wybrzeżu panuje największe bezprawie, a straż chętnie przymyka oko na wszelkie nieprawidłowości.
Wybrzeże jest głównym punktem przerzutowym przemycanego towaru.
Klify na wybrzeżu zostały zawalone w wyniku pirackiego bombardowania w styczniu roku 1333.
Populacja piratów zmniejszyła się, ich działania nie są tak skoordynowane jak dawniej.

Magradit¶

Na jesieni 1336 roku doszło do wybuchu wulkanu na wyspie. To pierwsza erupcja od wielu lat. Kłęby dymu widoczne były aż w Tuzmer.

Świat¶

Na wyspie Skeltvor doszło do głośnego porwania wielkiego mistrza Zakonu Czerwonego Sokoła, Eldrica de Aveniu. Wywołało to międzynarodowy skandal, w który zaangażowana jest dyplomacja elancka i dygnitarze paru możnych rodów z Hironii. W związku z tym, atmosfera na wyspie robi się gorąca, a tamtejsza komturia Zakonu Czerwonego Sokoła szykuje się do pacyfikowania zamieszek.
Wielki Mistrz Zakonu Czerwonego Sokoła, Eldric de Aveniu, cudownie odnaleziony w jednej z jaskiń na Skeltvor! O porwanie oskarżył "siły hirońskie w Tetraporcie", co doprowadziło do eskalacji już trwającego skandalu międzynarodowego. Dotychczas serdeczne relacje między ZCS a grupą hirońskich magnatów z rodu Nostitz oziębiły się, a w samym Zakonie zaczyna szykować się rozłam.
"Wielki Mistrz" okazał się być oszustem, podającym się za prawdziwego Eldrica de Aveniu! Jakimś sposobem przyjął on wygląd i zachowanie oryginalnego Wielkiego Mistrza, a także dysponował wiedzą tajemną na temat Zakonu Czerwonego Sokoła. W Zakonie zapanował chaos, a prawdziwy Eldric de Aveniu nadal pozostaje zaginiony. Obecność Czerwonosokołowców w Margonem pozostaje kwestią otwartą.

Maar-Skeltvor:¶

W sierpniu 1335 roku na Maar zaczęsto pacyfikację przez wojska sojuszu sił powstańców.
W roku 1336 zaprzestano krwawych sądów, głównie z racji na brak następnych winnych do ścięcia.
Wielu rdzennych Maarczyków rozpierzchło się po świecie.